Η Τουρκία επιθυμεί να καταστεί περιφερειακή ηγεμονική δύναμη στη Μέση Ανατολή
Του Νίκου Ιγγλέση
https://greekattack.wordpress.com
Η φιλόδοξη και αναθεωρητική Τουρκία επιθυμεί να καταστεί περιφερειακή ηγεμονική δύναμη στη Μέση Ανατολή – Ανατολική Μεσόγειο και να συναλλάσσεται ως ίσος προς ίσον με τις Μεγάλες Δυνάμεις.
Το τελευταίο το έχει επιτύχει ήδη σε σημαντικό βαθμό. Επιδιώκει την, μερική έστω, ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (έχει εισβάλει σε Συρία, Ιράκ, διατηρεί βάσεις σε Κατάρ, Σουδάν και επεμβαίνει στη Λιβύη). Παράλληλα εμφανίζεται ως παγκόσμιος προστάτης του σουνιτικού Ισλάμ.
Η Ελλάδα, ως το ισχυρότερο κράτος στα σύνορά της, αποτελεί το σημαντικότερο εμπόδιο στις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της και γι’ αυτό πρέπει να ηττηθεί και να υποταχθεί.
Ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος και όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσει αυτό ο Ελληνισμός τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης θα έχει. «Πρέπει να ξέρετε ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος και επομένως όσο πιο πρόθυμα τον δεχτούμε τόσο πιο εύκολα τον αποτρέπουμε καθιστώντας λιγότερο επιθετικούς τους αντιπάλους μας» Θουκυδίδης.
Τα είδη πολέμων.
Υπάρχουν διαφορετικών ειδών πόλεμοι: επιθετικός, επιδρομικός, προληπτικός, πόλεμος διά αντιπροσώπων, αμυντικός, εθνικοαπελευθερωτικός, κοινωνικός (εμφύλιος) κ.ά. Η ένοπλη σύγκρουση είναι το τελευταίο και καθοριστικό στάδιο ενός πολέμου.
Προηγούνται ο καθορισμός των στόχων του και ο σχεδιασμός για την υλοποίηση τους, η ενίσχυση και διάταξη των ενόπλων δυνάμεων, η απόκτηση των απαραίτητων οπλικών συστημάτων, οι απειλές και ο εκφοβισμός του αντιπάλου, οι υβριδικές επιχειρήσεις κατά της κοινωνικής συνοχής και του πατριωτικού φρονήματος του εχθρού, οι ψυχολογικές επιχειρήσεις, η προπαγάνδα, η δημιουργία συμμαχιών και πολλά άλλα.
Όταν όλα αυτά θα έχουν γίνει, τότε αρχίζει η ένοπλη σύρραξη που μπορεί να είναι περιορισμένη αν ο αντίπαλος ηττηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα (ίσως εντός ωρών) ή γενικευμένη αν ο αντίπαλος προβάλλει σθεναρή αντίσταση.
Η νέο-οθωμανική Τουρκία αντιπροσωπεύει και για τις δύο κρατικές οντότητες του Ελληνισμού – Ελλάδα και Κύπρο – μια απέραντη απειλή, δηλαδή, μια απειλή με ολιστικό περιεχόμενο που δεν περιορίζεται σ’ έναν στόχο (π.χ. υδρογονάνθρακες της Α. Μεσογείου) αλλά στην ολοκληρωτική υποταγή.
Για τη στρατηγική της Άγκυρας ο ελλαδικός – κυπριακός χώρος πρέπει να ενταχθεί στο γεωπολιτικό έλεγχο της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως ήταν πριν το 1821. Η υλοποίηση αυτού του στόχου γίνεται με σταθερά βήματα από το 1974 (εισβολή και κατοχή του 37,5% του εδάφους της Κύπρου).
Η Τουρκία απειλεί (από το 1995) την Ελλάδα με πόλεμο (casus-belli) αν επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ναυτικά μίλια, όπως έχει δικαίωμα. Θεωρεί νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου ως «γκρίζες ζώνες» που κατέχονται παράνομα από τη χώρα μας (Ίμια 1996). Παραβιάζει καθημερινά τον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα της πατρίδας μας.
Υποστηρίζει ότι τα κατοικημένα νησιά δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ (UNCLOS). Έτσι απαιτεί κυριαρχικά δικαιώματα στο μισό Αιγαίο και θεωρεί ότι η υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας συνορεύει με αυτές της Λιβύης και της Αιγύπτου. Αμφισβητεί την οριοθετημένη ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχει εισβάλει σ’ αυτήν με ερευνητικά πλοία και γεωτρύπανα που προστατεύονται από τουρκικές φρεγάτες και αεροσκάφη.
Έχει εργαλειοποιήσει τις μεταναστευτικές ροές (υβριδική επιχείρηση) και στέλνει κατά το δοκούν κύματα αλλοεθνών μουσουλμάνων στην Ελλάδα και την ελεύθερη Κύπρο με στόχο τη δημιουργία στρατηγικής μειονότητας για τη διάβρωση της κοινωνικής συνοχής. Θεωρεί τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ως τουρκική και τη χειραγωγεί μέσω του Προξενείου της Κομοτηνής.
Η συμφωνία Άγκυρας – Τρίπολης
Η υπογραφή πρόσφατα (27-11-19) δύο μνημονίων, ένα για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ένα αμυντικής συνεργασίας μεταξύ της Άγκυρας και της κυβέρνησης της Τρίπολης (και περιχώρων), δίνει στην Τουρκία μια επίφαση νομιμότητας στη δική της ερμηνεία – σύμφωνα με τα συμφέροντά της – για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Η κυβέρνηση στην Αθήνα «πιάστηκε στον ύπνο». Τα τουρκικά γεωτρύπανα, με «την κάλυψη μιας διεθνούς συμφωνίας» θα μπορούν τώρα να δραστηριοποιηθούν γύρω από το Σύμπλεγμα της Μεγίστης, νότια της Ρόδου, της Καρπάθου, της Κάσου και της Κρήτης. Όποιος αμφισβητήσει τα «κυριαρχικά δικαιώματα» της Άγκυρας αλλά και της κυβέρνησης της Τρίπολης, θα έχει να κάνει με τις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας, που υπερασπίζονται τη «Γαλάζια Πατρίδα» των Νεο-Οθωμανών.
Οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία αποδεικνύονται καθημερινά κατώτερες των απαιτήσεων επιβίωσης του ελληνικού έθνους. Δειλές, φοβικές, ανίκανες, αφελείς και ανιστόρητες αδυνατούν να κατανοήσουν την απέραντη απειλή που αντιπροσωπεύει η Τουρκία και να προετοιμάσουν τον Ελληνισμό για την αναπόφευκτη μάχη «υπέρ βωμών και εστιών».
Ολόκληρο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα επιχειρεί να καθησυχάσει και να αποκοιμίσει τους Έλληνες με φληναφήματα ότι δήθεν έχουμε το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας και ότι τα σύνορά μας, που είναι και σύνορα της ΕΕ θα προστατευθούν από αυτήν. Πρόκειται για ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που θα πληρωθούν, κάποια στιγμή, πολύ ακριβά.
Το Διεθνές Δίκαιο επιβάλλεται όταν υπάρχει η απαραίτητη στρατιωτική, ναυτική και αεροπορική ισχύς. Δεν υπάρχει «διεθνής αστυνομία» που να επιβάλλει την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και να «συλλαμβάνει» τους παραβάτες του. Η ΕΕ δεν έχει ούτε τη δυνατότητα ούτε τη θέληση να προστατεύσει τα σύνορα του Ελληνισμού.
Τα «διπλωματικά τείχη» της ΕΕ
Στα Συμπεράσματα του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (12-12-19) αναφέρονται μεταξύ άλλων : «Το μνημόνιο συνεννόησης Τουρκίας – Λιβύης για την οριοθέτηση περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών, δεν συνάδει με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν μπορεί να παράγει έννομες συνέπειες για τρίτα κράτη. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επαναβεβαιώνει απερίφραστα την αλληλεγγύη του προς την Ελλάδα και την Κύπρο έναντι των συγκεκριμένων ενεργειών της Τουρκίας». Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν προβλέπονται κανενός είδους κυρώσεις. Έτσι τα κράτη της ΕΕ μπορούν να συνεχίσουν να πουλάνε όπλα στην Τουρκία (π.χ. η Γερμανία τα υποβρύχια Type 214). Αυτοί είναι οι ισχυροί σύμμαχοί μας κ. Μητσοτάκη; Θυμίζουμε ότι παρεμφερείς δηλώσεις είχαν γίνει και παλαιότερα από την ΕΕ για πειρατικές ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ. Αποτέλεσμα μηδέν. Αυτή η ανέξοδη φραστική αλληλεγγύη δεν μπορεί να σταματήσει τα γεωτρύπανα και τις φρεγάτες των Νεο-Οθωμανών, που εδραιώνουν τα τετελεσμένα τους. Χρησιμεύουν μόνο ως «φύλο συκής» για το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα σε Αθήνα και Λευκωσία για να μην κάνει όσα οφείλει να κάνει. Τα «διπλωματικά τείχη» που δήθεν εξασφάλισε ο κ. Μητσοτάκης είναι εκ κατασκευής διάτρητα.
Απαιτείται οι όποιες διαπραγματεύσεις για «λύση» του Κυπριακού στη βάση μιας Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα (veto των Τουρκοκυπρίων) να τερματιστούν άμεσα γιατί αναβαθμίζουν την κατεχόμενη ζώνη – ΤΔΒΚ (η Τουρκία τής αναγνωρίζει θαλάσσια δικαιώματα), σε ισότιμο συνομιλητή ενός διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους. Καμιά συζήτηση για το Κυπριακό δεν πρέπει να επαναρχίσει, μέχρις ότου οριοθετηθεί η ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να αναφέρεται σε υφαλοκρηπίδα και να προετοιμάσει το έδαφος για την επέκταση των χωρικών υδάτων της στα 12 ναυτικά μίλια και την ανακήρυξη ΑΟΖ, που άμεσα θα οριοθετήσει τουλάχιστον με αυτήν της Κύπρου. Κάποιοι θα αντιτείνουν ότι η Τουρκία δε θα αποδεχτεί κάτι τέτοιο και θα αμφισβητήσει εμπράκτως την ΑΟΖ, με εισβολή φρεγατών, όπως κάνει στην Κύπρο. Είναι όμως προτιμότερο να έχουμε ορίσει την ιδιοκτησία μας και κάποιοι παράνομα να την παραβιάζουν, παρά κάποιοι να εισέρχονται σε ένα χώρο που είναι απλώς δυνητικά δικός μας.
Η κατευναστική πολιτική που ασκείται, από την εποχή των κυβερνήσεων Σημίτη, οφείλει άμεσα να τερματιστεί. Η κατευναστική πολιτική δεν εξημερώνει το «θηρίο» αλλά του ανοίγει ακόμα περισσότερο την όρεξη, γιατί δείχνει αδυναμία και έλλειψη αποφασιστικότητας. Ήδη εμφανίστηκαν ξανά αρκετοί εκπρόσωποι του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος να ζητούν διαπραγματεύσεις με καλή διάθεση (καζάν-καζάν όπως προτείνει ο Ρ.Τ. Ερντογάν), υποχωρήσεις και επώδυνους συμβιβασμούς ή προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (αδύνατη χωρίς συνυποσχετικό με την Τουρκία). Είχαν προηγηθεί πρώην υπουργοί των Εξωτερικών που μας είχαν πει ότι «δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες» (Ν.Κοτζιάς) και ότι «η Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη ηπειρωτική ακτογραμμή» (Γ.Κατρούγκαλος). Μόνο που η Ελλάδα έχει συνολικά μεγαλύτερη, ηπειρωτική και νησιωτική, ακτογραμμή. Όλοι αυτοί, οι σύγχρονοι «μηδίσαντες», καλλιεργούν, με ψυχραιμία, την ηττοπάθεια στους Έλληνες και ουσιαστικά λειτουργούν ως «Πέμπτη Φάλαγγα».
Ο Ελληνισμός χρειάζεται αξιόπιστη και επαρκή αποτρεπτική πολιτική. Χρειάζεται ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Τη δεκαετή εποχή των μνημονίων δεν αγοράστηκε «ούτε μία βίδα» κάποιου νέου οπλικού συστήματος. Το μοναδικό ενδιαφέρον ήταν η παραμονή της χώρας στο Ευρωσύστημα. Το 2019 η Ελλάδα δανείστηκε 9 δις, μέσω της έκδοσης ομολόγων, αλλά από αυτά, ούτε ένα ευρώ δεν πήγε για την άμυνα. Υπάρχουν πάνω από 20 δις σε ταμειακά διαθέσιμα, αλλά προορίζονται για την εξυπηρέτηση του συναλλαγματικού χρέους, που δημιούργησε το ευρώ και απαγορεύεται από τους δανειστές να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς. Η αμυντική βιομηχανία συρρικνώθηκε, απαξιώθηκε και εκποιήθηκε όταν η αντίστοιχη τουρκική αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς και καλύπτει ήδη πάνω από το 60% των αναγκών σε οπλικά συστήματα της γειτονικής – εχθρικής χώρας.
Το ετεροπροσδιορισμένο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα θα εξακολουθήσει να επαιτεί, κατά καιρούς, κάποια δήλωση συμπαράστασης από την ΕΕ ή το ΝΑΤΟ για να καθησυχάζει τους Έλληνες. Δεν πρόκειται όμως να κάνει αυτό που οφείλει να κάνει, δηλαδή, να ενισχύσει αποφασιστικά την αποτρεπτική ισχύ της χώρας, γιατί τα χρήματα που απαιτούνται πηγαίνουν, κατά προτεραιότητα, στους επικυρίαρχους δανειστές. Το 2019 για τόκους και χρεολύσια πληρώθηκαν συνολικά 24 δις ευρώ.
Καμιά αυταπάτη δεν επιτρέπεται, γιατί σε τελική ανάλυση δικά μας είναι μόνο ότι μπορούμε να υπερασπίσουμε με τις δικές μας δυνάμεις.
*«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ έστι, πάντων δε βασιλεύς και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελεύθερους.» Ηράκλειτος.
