6 λόγοι για τους οποίους συνετρίβη ο ΣΥΡΙΖΑ (και 6 τρόποι να μειώσει τη διαφορά)
[Η αλαζονεία τούς οδήγησε να πιστεύουν πως κάθε χοντράδα θα ξεχαστεί (ή θα τους δώσει έξτρα πόντους) και γι’ αυτό δεν έκαναν καμία αυτοκριτική πέρα από γελοιότητες του τύπου «είχαμε κάποιες αυταπάτες»]
«Ναι αλλά τώρα έρχεται ο ακόμα χειρότερος Κούλης με τα γουρλωμένα μάτια που θα μας βάλει να δουλεύουμε επταήμερα!», λένε κάποιοι προκειμένου να μη συζητηθεί αρνητικά η ήττα ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως πρώτον, αυτό μένει να αποδειχτεί, και δεύτερον αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορούμε να κριτικάρουμε την τωρινή εξουσία.
Οπότε, αφήνοντας κατά μέρους το «τι έρχεται μετά», να μερικοί λόγοι για τους οποίους θεωρώ πως συνετρίβη ο ΣΥΡΙΖΑ.
1. Αλαζονεία
Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ. Είναι, κατά τη γνώμη μου, χωρίς αμφιβολία ο πιο χτυπητός λόγος. Η εξουσία δεν διαφθείρει μόνο όποιον την έχει (και την θέλει τόσο απεγνωσμένα όσο ο Τσίπρας), αλλά του δημιουργεί και την αίσθηση ότι είναι άτρωτος, ότι είναι άχαστος.
Η αλαζονεία οδήγησε σε θράσος. Πίστευαν ότι το θράσος πουλάει κι ότι η μαγκιά τους θα συγκινούσε το λαουτζίκο που γουστάρει alpha males που χτυπάνε το χέρι στο τραπέζι και «τα λένε λαϊκά». Με τέτοιο θράσος απάντησε απάντησε ο Τσίπρας για τις διαπλεκόμενες διακοπές του, με τέτοιο και περισσότερο θράσος έστησαν την σύσκεψη-θέατρο ενώ υπήρχαν νεκροί στο Μάτι, με παρόμοιο θράσος αντιμετώπισε ο Πολάκης το παραμικρό θέμα – αλλά και για τον Κυμπουρόπουλο (θράσος που αντανακλά αυτό του αρχηγού του που χαρακτήρισε τον υποψήφιο ευρωβουλευτή «περιφερόμενη γλάστρα»).
2. Έλλειψη αυτοκριτικής και συγγνώμης
Η αλαζονεία τούς οδήγησε να πιστεύουν πως κάθε χοντράδα θα ξεχαστεί (ή θα τους δώσει έξτρα πόντους) και γι’ αυτό δεν έκαναν καμία αυτοκριτική πέρα από γελοιότητες του τύπου «είχαμε κάποιες αυταπάτες» και άλλες που θυμίζουν τα μοντέλα που απαντούν στις συνεντεύξεις «το μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι η ειλικρίνειά μου».
Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα όπου τα πράγματα θα ήταν πολύ πολύ καλύτερα, έστω και από επικοινωνιακής απόψεως, αν υπήρχε μια ειλικρινής αυτοκριτική ή πόσο μάλλον μια συγγνώμη (οι 102 νεκροί στο Μάτι είναι το κορυφαίο απ’ αυτά).
Αντιθέτως υπήρχε μόνιμα διάθεση συγκάλυψης, πουλήματος τρέλας, και στοχευμένο bullying σ’ όποιον τολμούσε να αντιδράσει δημοσίως.
3. Υπερεκτίμηση επικοινωνιακού χαρίσματος
Μπορεί όλοι οι απέξω να ξέραμε ότι ο πολύς κόσμος δεν πιστεύει ούτε λέξη, όμως ο Τσίπρας υπερεκτίμησε τις επικοινωνιακές του δυνάμεις, συνεχίζοντας να βαφτίζει το άσπρο μαύρο και ελπίζοντας ότι «οι πολλοί» θα τον πίστευαν για άλλη μια φορά.
Πολλοί φυσικά τον πίστεψαν (μετά από τέτοια χαοτική διακυβέρνηση είναι αξιοθαύμαστα υψηλό ακόμα και το 23.7% του), αλλά σίγουρα όχι «οι πολλοί» τους οποίους βαυκαλίζεται ότι εκπροσωπεί.
4. Αριβίστικο ψάρεμα από παντού
Η τακτική «μαζεύω όποιον βρω μπροστά μου, θα μου φέρει κάποιες ψήφους» τελικά μάλλον απώθησε τους ψηφοφόρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ από ριζοσπαστική Αριστερά που θα τα άλλαζε όλα, όχι απλώς έγινε ίδιος με τους άλλους αλλά μετατράπηκε σ’ ένα κόμμα σούπερ-μάρκετ.
Θέλεις ελίτ; Πάρε Κόκαλη.
Θέλεις ακροδεξιούς; Πάρε Παπαχριστόπουλο, Κουντουρά κι όλους τους υπόλοιπους των ΑΝΕΛ.
Θέλεις Καραμανλικούς; Πάρε Παπακώστα, Άρη Σπηλιωτόπουλο, στήριξη από Αντώναρο και δε συμμαζεύεται.
Θέλεις ΠΑΣΟΚ; Πάρε Ραγκούση κι ένα σωρό ξεχασμένους, πάρε και διάφορα άλλα περιφερόμενα ρετάλια της κεντροαριστεράς που ήλπισαν ότι ήρθε ξανά η ώρα τους.
Θέλεις ΔΗΜΑΡ και Ποτάμι; Πάρε Θεοχαρόπουλο και Δανέλλη, αυτοί κι αν θα φέρουν ψήφους (λολ).
Θέλεις παλαιοσυνδικαλισμό; Πάρε ταξιτζή Θύμιο Λυμπερόπουλο και Φωτόπουλο της ΔΕΗ
Θέλεις μαχητές; Πάρε Λάμπρου, Ρουβίκωνα και Κουφοντίνα.
Θεωρητικά, ψαρεύοντας από παντού, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να δυναμώσει τρομερά. Πρακτικά, ξεφούσκωσε μιας και ο απεγνωσμένος αριβισμός και η ιδιοτέλεια (και του κόμματος, και όσων συντάχθηκαν μαζί του τώρα που ήταν στην εξουσία) έκαναν μπαμ από μακρυά.
5. Δωροδοκία και εκβιασμός: Η κοροϊδία της τελευταίας στιγμής
Τι να πούμε για τις παροχές (μόνιμες υποτίθεται) που κατά σατανική σύμπτωση δόθηκαν όλες την εβδομάδα πριν τις εκλογές; Και τι να πούμε, για τον μετέπειτα εκβιασμό πως αν η δωροδοκία δεν έπιανε, ο Τσίπρας θα ακύρωνε τις παροχές;
Απ’ ό,τι φαίνεται όλο αυτό θύμωσε, παρά έπεισε.
6. Οι πολιτικές του
Εδώ δεν έχουμε κάτι συγκεκριμένο. Πρόκειται για τη φυσιολογική φθορά κάποιου που κυβερνά 4.5 χρόνια και έχει εξαπατήσει το λαό ξανά και ξανά.
Άλλοι ψηφοφόροι του απομακρύνθηκαν επειδή ενοχλήθηκαν απ’ την οικονομική πολιτική, άλλοι λόγω του Μακεδονικού (η ειρωνεία είναι πως η συμφωνία των Πρεσπών που τόσο θύμωσε κάποιους Συριζαίους ήταν απ’ τα ελάχιστα πράγματα που ήταν στο Πρόγραμμα του κόμματός τους και όντως εφαρμόστηκε), άλλοι επειδή είδαν ότι η έξοδος απ’ τα Μνημόνια δεν ήταν αυτό που περίμεναν.
ΥΓ. Θα βρει ένα διαφορετικό, πειστικό αφήγημα ο Αλέξης Τσίπρας για να πείσει τις επόμενες 30 ημέρες;
Να, κατά τη γνώμη μου, 6 τρόποι με τους οποίους μπορεί να μειώσει κάπως τη διαφορά:
1. Να σταματήσει να υποτιμά τη νοημοσύνη των ψηφοφόρων
2. Να αρχίσει να λέει αλήθειες
3. Να κάνει αυτοκριτική και να πει και καμιά συγγνώμη
4. Να κάνει εκλεκτικό ξεσκαρτάρισμα υποψηφίων. Αρκετά με τη σαβούρα
5. Να φτιάξει ένα πρόγραμμα για την ανάπτυξη της χώρας κι όχι μόνο για το πώς θα κερδίσει την ψήφο μας
6. Το σημαντικότερο: Να του φύγει η μαγκιά.
(Και ο Πολάκης, αν γίνεται.)
